ผู้หญิงในดงกล้วย

ผู้หญิงในดงกล้วย

"กระต่าย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากดงกล้วยที่อยุธยา

หนูมีญาติห่างๆ ชื่อ ป้ามล อยู่ที่จังหวัดอยุธยา ตอนปิดเทอมได้ชวนหนูกับน้องๆ ไปค้างที่บ้านสัก 2-3 คืน โดยมี พี่ติ๊ก อายุ 17 ปี ลูกสาวป้ามลเป็นคนพาเที่ยว

ตัวหนูเอง น้องแจ๊ก และ น้องจีน นั่งรถไฟไปกับ พี่อั๋น-เลขาฯ ของคุณแม่ เราสนุกมากค่ะ ตื่นเต้นดีจัง แป๊บเดียวก็ถึงอยุธยาแล้ว คุณป้ากับพี่ติ๊กเอารถมารับ แล้วยังแวะกินอาหารบุฟเฟต์ที่โรงแรม กรุงศรีริเวอร์ใกล้ๆ สถานีด้วย

วันนั้นหนูได้ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์เจ้าสามพระยา พระราชวังจันทรเกษม ตอนเย็นก็ไปวัดไชยวัฒนาราม หนูประทับใจบรรยากาศมากๆ แล้วยังได้กราบเจดีย์เจ้าฟ้ากุ้งด้วยค่ะ

อาหารค่ำวันนั้นเป็นน้ำพริกผักต้มและต้มยำปลาแบบโบราณแสนอร่อย

บ้านคุณป้าอยู่ใกล้ๆ วัดกษัตราธิราช เป็นเรือนไทยและมีดงกล้วยอยู่ด้านหลัง พวกหนูกับพี่อั๋นนอนที่ห้องเล็กแต่สบายมาก ตอนแรกหนูคิดว่าเราจะกลัวผีเพราะมานอนเรือนไทยเก่าแก่ ไม่ต้องกางมุ้งด้วย อากาศไม่ร้อน แถมยังมีพัดลมตั้งอยู่ตัวหนึ่ง

เราปูที่นอน นอนเรียงกันบนพื้น ห่มผ้าแพรบางๆ สบายดีจัง

ก่อนนอนหนูดูทีวี คุยกับคุณป้า พี่ติ๊ก พี่อั๋นและน้องๆ แล้วน้องแจ๊กก็ออกไปเดินเล่นแถวลานต้นลั่นทมส่งกลิ่นหอมชื่นใจ หนูกับพี่อั๋นก็ชอบกลิ่นลั่นทมค่ะ น้องจีนอายุ 8 ขวบ ก็เดินไปกับเราด้วย เก็บดอกลั่นทมมาเยอะเลย บอกว่าจะเอามาร้อยเป็นพวงมาลัยอย่างฮาวาย

บ้านคุณป้ามลนี่น่าอยู่มากค่ะ คืนนั้นพระจันทร์ เต็มดวง ทุกอย่างดูสวยไปหมด โดยเฉพาะดงกล้วย ที่มีราว 30-40 ต้น พี่ติ๊กบอกปลูกไว้มีประโยชน์มาก ได้กินทั้งกล้วยที่หวานอร่อย วิตามินสูง ใบตองก็เอามาใช้ห่อของได้

อ้อ! ต้นกล้วยเอาไปหั่นเลี้ยงหมูก็ได้ ไส้ในก็เอามาแกงส้มใส่ปลาเล็กปลาน้อยก็อร่อยนัก หรือเวลาเทศกาลลอยกระทงคุณป้าก็จะตัดหยวกกล้วยเอามาทำกระทงขาย

กลางแสงจันทร์สว่างนวลแบบนี้ ต้นกล้วยทั้งกอดูสวยงาม โบกตองกับสายลมเหมือนมีชีวิตชีวาที่สดใสร่าเริง

ทันใดหนูร้องอุ๊ย! เพราะเห็นใบหน้าเรียวแหลมของผู้หญิงที่สวยเหมือนนางแบบ ผมดำยาว ตากลมโต เธอยิ้มให้หนูอยู่ในดงกล้วย น้องๆ กับพี่อั๋นถามว่ามีอะไรเหรอ? หนูก็ถามว่าเห็น นั่นไหม?

พอหันไปอีกที ผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้วค่ะ! หน้าหนูร้อนวูบแต่หลังเย็นวาบตาพร่าไปพักหนึ่ง...

พี่อั๋นบอกว่าอะไรก็ไม่รู้ ขนลุกหมดเลย! แล้วรีบพาพวกหนูขึ้นบ้าน พอเจอคุณป้าพี่อั๋นก็บอกว่าหนูเห็นผู้หญิงในดงกล้วย คุณป้ากลับหัวเราะแล้วพูดว่า...นางตานีละมั้ง?

หนูตื่นเต้นจริงๆ นะคะ ไม่น่าเชื่อว่าสมัยนี้ยังมีนางตานี หนูเคยอ่านเจอแต่ในหนังสือ พี่ติ๊กมาปลอบใจว่าไม่ต้องกลัวหรอก อาจจะเป็นเพื่อนบ้านเดินมาดูพวกเรา...หนูยังล้อเลยค่ะว่าแฟนของพี่ติ๊กละซี!

คืนนั้นหนูฝันถึงนางตานี เธอสวยจริงๆ หน้า เหมือนผู้หญิงที่หนูเห็น ห่มสไบสีเขียวอ่อน นุ่งผ้าโจงกระเบนสีแดงคล้ำเหมือนปลีกล้วย มีดอกไม้ทัดหูด้วยค่ะ

พอตื่นขึ้นหนูก็วาดรูป หนูชอบวาดรูป... พยายามวาดให้เหมือนเพราะจำได้ติดตา

คุณป้ากับพี่ติ๊กดูรูปการ์ตูนที่หนูวาดแล้วยิ้มเฉยๆ แค่นี้ก็รู้แล้วล่ะว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นนางตานีแน่ๆ แต่ไม่เห็นน่ากลัวหรือใจร้ายแบบผีในหนังสือเลย พี่อั๋นซิคะกลัวมากเพราะไม่ได้เห็นอย่างหนู เลยคิดจินตนาการไปใหญ่

ถึงยังไงเราก็ยังค้างอยู่บ้านคุณป้าอีกคืนหนึ่ง รุ่งขึ้นถึงได้นั่งรถไฟกลับกรุงเทพฯ

เวลาผ่านไปจากวันนั้นถึงวันนี้เกือบสองอาทิตย์แล้ว เรายังเถียงกันอยู่เลยค่ะ ว่าผู้หญิงที่หนูเห็นเป็นคนหรือผีกันแน่?

หนูเชื่อจริงๆ ว่าเธอไม่ใช่คนหรอกค่ะ!

ถ้าเป็นแฟนพี่ติ๊กจริง ก็คงจะเดินออกมาทัก ทายเราแล้วล่ะ และอีกอย่างหนึ่ง เธอจะไปยืนกลางดงกล้วยทำไมคะ? ในเมื่อเราไม่ได้เล่นซ่อนหากันสักหน่อย...เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะที่เธอจะเป็นมนุษย์อย่างเราๆ

ขนาดผ่านมาหลายวันแล้วหนูยังจำหน้าเธอได้ติดหูติดตา นึกเห็นหน้าเธอทีไรเป็นต้องขนลุกซู่ทุกที

พอเอามาเล่าให้ที่บ้านฟังนะคะ ใครๆ ก็บอกให้ซื้อลอตเตอรี่ คุณแม่ซื้อมาเลขอะไรหนูก็จำไม่ได้แล้ว แต่ถูกเลขท้ายสองตัวตั้งสองใบแน่ะ คุณแม่เล่าให้คุณป้าฟัง แล้วก็ดีใจกันใหญ่

ถึงหนูจะไม่กลัว แต่ถ้าไปค้างบ้านคุณป้าที่อยุธยาอีกหนูก็รู้สึกหวาดๆ เหมือนกันนะคะ ระแวงว่าจะได้เห็นพี่คนสวยในดงกล้วยอีก เพราะหนูคิดว่าไม่เห็นจะดีที่สุดค่ะ!